نکاتی درباره‌ی نمک‌های رژیمی (نمک پتاسیم)

ضرورت استفاده از نمک پتاسیم فقط برای درمان و جلوگیری از کاهش سطح پتاسیم در افرادی است که بر اثر مصرف داروهای مدر یا برخی داروهای دیگر و یا برخی بیماری‌های خاص ممکن است دچار افت پتاسیم خون شده باشند.

نمک رژیمی نمک بدون سدیم (کلرور پتاسیم)، محصولی است که نه تنها فشارخونی‌ها، بلکه افراد سالم نیز این روزها آن را به هم توصیه می‌کنند؛ درحالی‌که این توصیه‌ها چندان هم بی‌ضرر نیست.

مصرف این نمک معمولاً به افرادی که نارسایی قلبی و فشارخون بالا دارند، توصیه می‌شود اما مصرف آن در سایرین نه تنها بی‌مورد است؛ بلکه گاهی عواقبی نیز در پی دارد، زیرا به طور معمول بدن ما تا حدی به سدیم و پتاسیم نیازمند است. پتاسیم از طریق میوه‌ها و سبزیجات جذب بدن می‌شود اما سدیم را باید از طریق نمک دریافت کنیم.

در صورتی که افراد سالم بدون هیچ مشکل خاصی بخواهند نمک پتاسیم (بدون سدیم) را جایگزین نمک معمولی کنند، در دریافت این ماده معدنی (سدیم) مشکل پیدا خواهند کرد و کمبود آن در بدن می‌تواند عوارضی در پی داشته باشد.

مزایا و معایب نمک رژیمی

همان طور که می‌دانید، نمک عامل افزایش فشارخون است و افزایش فشارخون نیز می‌تواند بر قلب تأثیر منفی بگذارد. به عبارت ساده‌تر، سدیم در مقادیر بالا سبب افزایش یافتن فشارخون می‌شود. وقتی فشارخون بالا می‌رود، عضله قلب نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و فعالیتش بیشتر می‌شود.

در مبتلایان به نارسایی قلبی و فشارخون معمولاً توصیه می‌شود میزان مصرف سدیم (نمک) محدود شود تا فشارخون بالاتر نرود و در نتیجه قلب آسیب جدی نبیند. اما در مورد افراد مبتلا به نارسایی کلیه مصرف این نوع نمک بی فایده است. در واقع، باید گفت از آنجا که سدیم و پتاسیم هر ۲ از طریق کلیه دفع می‌شوند، مصرف این نوع نمک تأثیری ندارد و به طور کلی، هم سدیم و هم پتاسیم باید محدود شوند. حتی این گروه از بیماران بهتر است که مصرف میوه‌ها و سبزیجات پتاسیم‌دار را نیز محدود کنند.